ปีที่สองของการครองเรือน

เมื่อวานนี้เป็นวันครบรอบแต่งงานของเราสองคน (โอ๋กับพี่เบค?) ชีวิตในปีที่ผ่านมาก็เหมือนเดิม ไม่มีอะไรใหม่ ๆ มากเท่าไร อ้อ มีสิ ก็น้องอุ๊บส์ในท้องนี่ไง เข้ามาอยู่ในท้องได้แปดเดือนกว่าแล้ว ก็เปลี่ยนอะไรให้ชีวิตเราสองคนไปเยอะเหมือนกัน ได้เห็นว่าจิมดูแลเราได้ดีมากน้อยแค่ไหน ถ้ามองในมุมของคนที่ดูแลใครไม่เป็นและไม่ได้คาดหวังอะไรมาก ก็นับว่าเค้าก็โอเค ไม่แบ๊ด แต่ถ้ามองในมุมที่คาดหวังว่าจะอย่างนั้นอย่างนี้ ก็ถือว่าคุณเค้าสอบตกน่ะ เหะ เหะ อยู่ที่ว่าเราจะมองมุมไหน แต่ผ่านมาถึงวันนี้ได้ ก็คงพอจะดูออกนะคะ ว่าโอ๋เลือกที่จะมองอย่างไร (อันนี้อิชั้นสอบผ่าน มั้ง เพราะเลือกตรงกลาง มีทั้งมุมที่ประทับใจในการดูแลของเค้า และก็มุมบ่น ๆ บ้าง แต่ก็ไม่ถือว่าแบ๊ด)

สำหรับตัวเอง ตั้งกะมีน้องคิวท์มาอยู่ในท้อง แอบคิดว่าตัวเองเป็นผู้ใหญ่ขึ้นนิดหน่อย คิดถึงอนาคตมากขึ้น นึกถึงอะไรที่ไม่ใช่ตัวเองมากขึ้น และที่สำคัญ ขยันเยี่ยงทาส ไม่รู้น้องคิวท์มีฮอร์โมนอะไรทำให้แม่ขยันได้ขนาดนี้ ทำโน่นทำนี่เยอะแยะมากมาย ถึงแม้ตอนนี้ใกล้จะคลอดเต็มที อิชั้นก็ยังเดิน ยังทำโน่นทำนี่แบบสู้ตาย (บางคนบอก ขยันแบบนี้ ได้ผู้ชายแน่เลยเทอ) เออ เอาเหอะ ไซโคกันเข้าไป จะเป็นเพศไหนอิชั้นไม่สนแล้ว ขอให้น้องออกมาแข็งแรงสมบูรณ์ ครบสามสิบสอง และเลี้ยงง่ายเป็นพอ

บ่นนู่นบ่นนี่ซะยืดยาว มาเข้าเรื่องวันครอบรอบแต่งงานปีที่สองกันมั่งดีกั่ว (อุ๊บส์ หลุดสำเนียงฮิบบรู) จริง ๆ เราคิดว่าจิมต้องลืมแน่ ๆ เลย แต่เค้ากลับเป็นคนโทรมา happy anniversary เราก่อน (จริง ๆ คงลืมแหละ ไม่งั้นตอนเช้าคงสวีทกว่านี้ อิอิ)คือ ก่อนจิมจะไปทำงาน เราก็นึกว่าเอ๊ วันนี้มันวันที่ 18 นี่นา ยังไม่ใช่วันครบรอบ ก็เลยนอนอุตุ เค้ามากอดหอม ลาไปทำงาน ก็แค่กอดตอบ ไม่ได้พูดอะไร แต่สาย ๆ หน่อย เค้าโทรกลับมาบอก happy anniversary honey เราก็ไร ๆ เมาเป่า วันนี้วันที่ 18 เฟร้ย เค้าก็บอก ฮันนี่ วันนี้วันที่ 19 เราเลยคลิกดูวันที่ตรงคอมฯ :O แว๊กส์ 19 จริง ๆ ด้วย ตาย ๆ เรานี่ทำไมเป็นแบบนี้ จิมก็ขำ แล้วก็คุยกันว่าจะไปกินไรดี จะยังไง เราก็บอกอะไรก็ได้ แต่ขอเป็นส่วนตัวได้มั้ย เค้าก็บอกเด๋วจะให้น้องสาวมาเบบี้ซิทเจ้าคิมให้ เราก็โอเค

จากนั้น อิชั้นก็นึกขึ้นได้ว่าวันนี้เรานัดกับพี่คนไทยไว้ว่าจะไปทำอะไรกินกันที่บ้านพี่เค้านี่หน่า เลยโทรไปแคนเซิลเค้า ขอโทษขอโพยไปว่าตอนรับนัดคือไม่ได้ดูวันที่เลย เค้าก็ไม่เป็นไร จากนั้นอาบน้ำแต่งตัวแล้วจะเตรียมออกไปซื้อของหน่อย แต่ก่อนไปก็มาออนไลน์ เจอเพื่อนปู คุยกันนิดหน่อย ยังบอกปูเลยว่า ถ้ารอซื้อหลังแต๊งสกีฟวิ่งได้คงดี ของน่าจะถูกลง ปูบอก โหย ขนาดนั้นเลยเหรอเทอ อิอิ

คุยแป๊บเดียวก็ขอตัวไปดูของ และก็คว้าแหวนแต่งงานจิมไปด้วย สองจิตสองใจว่าจะซื้ออะไรให้เค้าดี แต่ที่แน่ ๆ ต้องเอาแหวนไปรีไซส์ เพราะคุณพี่แกอวบขึ้นจนแหวนคับ ทีนี้ ก็เริ่มจากขับไปมอลล์ หม่ำข้าวก่อน แล้วก็ไปร้านจิวเวลลี่ที่ซื้อแหวนมา บอกเค้าว่าต้องการรีไซส์แหวน บอกไซส์ไปเค้าก็กำลังทำเรื่อง อยู่ ๆ ก็คิดว่า ถ้าไออยากจะเปลี่ยนแหวนเป็น 1 carat ให้มีมั้ย (แบบเดียวกัน แต่เม็ดใหญ่กว่า) คือไม่รู้อะไรพาให้คิดว่า จะเพิ่มเงินไม่เกินห้าร้อยในการเปลี่ยนจาก ครึ่งกะรัต เป็นหนึ่งกะรัต พอดู ก็อืม สวยดี ถามราคาแล้วก็ต้องเอากีบล่างขึ้นมาปาดเหงื่อ ถึงแม้จะเอาวงนั้นเทรดแล้ว ราคาก็ยังเกินงบของขวัญอยู่ เลยแสร้งเป็นว่า เอาเป็นว่ารีไซส์ไปก่อนละกัน แต่ไอจะขอการ์ดยูด้วยนะ เผื่อไอเปลี่ยนใจแล้วจะโทรมาว่าเอาไง ฮา ๆๆๆๆ (นาทีนั้นอย่างอาย) แต่ก็ไม่อะไรมาก เพราะก็สนิทกับพนักงานคนนั้น พอเค้าทำเร่องให้เสร็จ ก็เดินออก

ไปไหนต่อดีล่ะ คิด ๆ อ่ะ เดินดูโน่นนี่ฆ่าเวลา อ๊ะ เห็น Mrs.field เลยเข้าไปสั่งมิลค์เชคแล้วเดินดูดทั่วห้าง ไม่ได้อะไร ก็อ่ะ เปลี่ยนไปเบสต์บายละกัน ไปดู PC ไว้ซื้อเป็นของขวัญให้ทุกคนในบ้าน (ปีนี้เราตกลงกันว่า จะไม่ซื้อของขวัญแยก แต่ซื้อเป็นของใหญ่เข้าบ้านดีกว่า) ก็ไปเดินดูซักถาม จนเจอที่ถูกใจ ตัว Sony Vaio รุ่นไรจำไม่ได้แล้ว แต่สวยมาก ๆ เลย มอนิเตอร์ 22 นิ้วได้ ลูบ ๆ อยู่นาน แล้วก็เดินออกมาตัวเปล่าอีก อิอิ จากนั้น ก็ขับรถไปมาร์แชล (อันนี้ไม่เกี่ยวกับของขวัญสามี ไปเดินเล่นฆ่าตัวตาย เอ้ยฆ่าเวลาค่ะ) ก็เดิน ๆ ไป เกือบจกน้ำหอมมาเพิ่มอีก แต่ไม่มีที่ถูกใจ เลยผ่านไปก่อน และก็ได้ของใช้ในครัวมาหนึ่งอย่าง และก็เดินออกมาจากร้าน ทีนี้นึกได้ เออ เอาเป็นกิฟต์การ์ด โฮมดีโป้ละกันวุ้ย เค้าอยากได้ของในนั้นเยอะแยะ ก็เลยแวะไปซื้อกิฟต์การ์ด และก็การ์ด เสร็จก็กลับบ้านสบายอุรา (เสียทรัพย์ :()

กลับบ้านมาได้สักพัก จิมโทรมา ถามว่าถ้ายูอยากให้ไอซื้อของหรือยูอยากไปซื้อเอง (ประมาณจะให้กิฟต์การ์ดหรือเงินว่างั้น) โหย เสียรมณ์อ่ะ มาถามงี้ไม่ชอบเลย ก็เลยบอก ไอด๊อนโน๋ว แล้วทำเสียงงอน ๆ ไป จากนั้นเค้าก็บอกว่า วันนี้ไอจะกลับเย็นหน่อยนะ เราก็อ๊ะ ไม่ว่าไร พอถึงเวลา 5 โมงก็แล้ว เอ๊ะยังไม่มา (ตอนนั้นเจ้าคิมผีเข้าแล้ว เอ้ย ไม่ใช่ เค้ามีอาการคันเหมือนแพ้อะไร วิ่งรอบบ้านเลย ร้องโอย ๆ ทำไง ไอ้เราก็ประสาทจะกิน ทำไรไม่ถูก) จนกระทั่งเกือบหกโมงนู่น มาถึง ก็เดินมากอดหอมแล้วบอก Happy anniversary my wife เราก็พูดตอบ แล้วก็ให้การ์ดไป เค้าเปิดอ่านแล้วก็เจอกิฟต์การ์ดค่อย ๆ หล่นลงมาทีละใบ ๆ เค้าก็เห้ย โฮมดีโป้กิฟต์การ์ดเหรอ หัวเราะกัน แล้วอ่านการ์ดจบ ก็มากอด บอกรักกัน จากนั้นเค้าก็เอาของขวัญเค้าให้เรา เป็นถุงจิวเวลรี่ร้านที่เราเพิ่งไปวันนี้เนี่ยแหละ :O ทีนี้เลยรู้เลยว่าเราก็ไปมาเหมือนกัน เอิ๊ก ๆ







เค้าก็บอกว่า Honey, i'm sorry that I can't get what you wanted or I wish I could afford something you would like เราก็เปิดของขวัญ มันเป็นอัลบั้มรูปหนังน่ารัก ๆ เล่มนึง เราก็ว่าน่ารักน่ะนะ และก็ขอบคุณเค้าไป จากนั้นเค้าก็เดินไปที่รถอีก แต่เราไม่ได้สนใจ เอาเจ้าเกียไปด้วย ไปหยิบอีกถุงใบเล็ก มาแล้วห้อยที่คอเจ้าเกีย แล้วก็ปล่อยให้วิ่งมาหาเรา พอเห็นปุ๊บ ขำทันที ก็อุ้มเจ้าเกียขึ้นมากอดหอมปกติแล้วค่อย ๆ ปลดเปลื้องพันธนาการจากตัวหมาน้อย แล้วค่อย ๆ บรรจงเปิดของในถุงซึ่งอยู่ในห่อของขวัญสีทองสวยงาม (ขั้นตอนนี้ไม่ได้ถ่ายรูปมา จิ๊) พอเปิดออกมาก็กรี๊ด เจอหนู ไม่ใช่ ก็เจอสิ่งนี้



จิมก็หยิบมาใส่ให้ แล้วก็ถามว่าชอบมั้ย ว่าแล้วรีบชิงตอบไปก่อนว่าชอบมาก ๆ และก็ขอบคุณกันไปยกใหญ่ แล้วทีนี้ก็มาถึงช.ม. ซักถาม บอกเค้าไปว่ายูไม่ใส่ใจเลยเหรอ ว่ากิฟต์การ์ดมันมูลค่าที่เท่าไร เค้าก็บอก ไม่รู้อ่ะ มันไม่บอก เราก็เลยโชว์ให้ดู เค้าก็หูย ฮันนี่ ไมเยอะจัง (เป็นมูลค่าของที่เค้าอยากได้นั่นแหละ แต่ของเค้าเป็นของแบบซื้อเข้าบ้าน ฮา ๆๆๆๆ) แต่เค้าก็ดีใจมาก ทีนี้เราเลยถามกลับไปบ้าง ว่าของไอเนี่ยเท่าไร (จริง ๆ ก็รู้แหละว่ามันไม่ดี) เค้าไม่ยอมบอก เลยทายไปว่า 99 บาทเหรอ เค้าก็บอก ยูจะบ้าเหรอ เลยทายเพิ่มไปอีกว่า อ่ะ 199 ละกัน คงไม่มากกว่านี้หรอก เค้าก็บอก ครึ่งกะรัตนะที่รัก พอพูดงี้มาเราเลยตาตั้งบอก เห้ย บอกมานะเท่าไร คะยั้นคะยอจนสุดท้ายยอมบอกมา เราตกใจเพราะคิดว่ามันมากเกินไปสำหรับตอนนี้ ขณะที่เรากำลังมีภาระใหญ่เกิดขึ้นมา แต่ไม่บ่นเค้านะ กลัวเสียใจ บอกแต่ว่าทำไมยูซื้ออ่ะ เค้าก็บอกว่า you worth it and I like to see smile on ur face โหย หวานมั้ยตาจมูกโตของฉัน ก็เลยหุบปากหนา ๆ และหมา ๆ ของอิฉันไปได้ (ออกตัวก่อนว่ามันไม่ได้แพงมากกกกแบบเป็นพันอะไรนะคะ แต่ว่า เรากำลังมีค่าใช้จ่ายรออยู่ข้างหน้าเลยคิดว่า ณ ขณะนี้อาจจะไม่จำเป็นน่ะ)

จากนั้น น้องสาวจิมก็มา แล้วเราก็ออกไปดินเนอร์ใต้แสงเทียนกัน จิมก็ใส่ทักษิโด้ เราก็ใส่ราตรีกัน เอ่อ ฝันไปเป่าคะเมริง อิอิ เป่าเลย ก็ใส่ยีนส์กับสเวตเตอร์กันธรรมดา ไปกินก๋วยเตี่ยวร้านอาหารเวียตนามกันสองคนแค่นั้นแหละ แต่แค่นี้เราก็สุขใจ๊สุขใจ นั่งกินไปคุยกันไป ที่บอกแค่นี้ก็สุขใจเพราะไปกันสองคนกับอีกหนึ่งในพุง ซึ่งปกติเราไม่ค่อยมีเวลาส่วนตัวกันแบบนี้เลย เพราะจะมีเจ้าคิมอยู่ด้วยตลอด โอ๋เลยถือว่า เป็นเวลาที่มีความสุขมาก ถึงแม้มันจะสั้น และเป็นอะไรที่ธรรมดามาก แต่ก็มากไปด้วยรอยยิ้มและความสุขของเราสองคน

อยากบอกจิมว่า ขอบคุณทุกอย่าง ขอบคุณที่รักเราและอดทนในความเป็นเรา ปกติจะบ่น ๆ เค้าซะส่วนใหญ่ ไม่ค่อยได้บอกว่า เราโชคดีขนาดไหนที่ได้มาเจอ และร่วมชีวิตกับเค้า หวังว่าเค้าจะรับรู้ในความรักที่เรามีให้ และก็สุดท้าย ขอให้เราผ่านในทุกช่วงของชีวิตไปได้อย่างแข็งแรง และมีวันครบรอบแต่งงานให้ฉลองแบบนี้ตลอดไป รักจิมจัง