หนูเป็นลูกแม่มาห้าเดือนกับแปดวันค่ะ

อยากจะเขียนบันทึกถึงหนูทุกวันเลย แต่เอาเข้าจริงก็ขี้เกียจละ จะว่าไปยังกะมีเวลานักนิ แต่ก็เอาเถอะ เริ่มช้าไปหน่อย ยังดีกว่าไม่เริ่มเลย

เฮ๋ย์เฮย (จริง ๆ ภาษาไทยไม่สามารถสะกด แบบนี้ได้ ถ้าจะออกเสีย เฮ๋ย์ ต้องพิมพ์แบบนี้ "เหยเฮย" แต่แม่เห็นแล้วมันแหม่ง ๆ เลยต้องปล่อยให้ภาษาไทยเพี้ยนด้วยมือของตัวเอง อิอิ

ช่วงนี้หนูกำลังฟันขึ้น (ฟันล่างขึ้นสองซี่ละ) เป็นพัฒนาการที่แม่ตื่นเต้นพอสมควร และก็สงสารหนูไปในตัวด้วย เพราะหนูงอแงเอาการเลย ตอนแม่เล็ก ๆ แม่จำไม่ได้หรอกว่ามันเจ็บขนาดไหน แต่เท่าที่เห็นหนู แม่ว่าคงเจ็บน่าดูเลย เพราะหนูร้องไห้หนัก ยิ่งตอนใส่ oragel หนูยิ่งร้องลั่นเลย แถมหนูยังมีน้ำมูกใส ๆ บวกกับคัดจมูกด้วย(แต่ไม่มีไข้นะ) แม่เลยให้ไทลินอลไป แด๊ดดี้ทักมาว่า ไทลินอลให้แล้วลูกไม่หายหรอก ให้เปลี่ยนมาให้โมทรินเถอะ เราก็สองจิตสองใจ ให้ดีไม่ให้ดี สุดท้ายก็ลอง ปรากฏว่าได้ผลแฮะ (ตัวยาคงจะแรงกว่านิ)

วันนี้วันเสาร์ แด๊ดดี้หนูมีรถต้องซ่อมถึงสามคัน แต่ก็คุยกันว่าจะซ่อมแค่คันเดียว แล้วจะออกไปหาไรกินกัน กว่าจะซ่อมเสร็จ ก็ปาเข้าไปบ่ายสองแล้ว เราก็เตรียมตัวออกไปกัน ขับออกไปได้ไม่ไกลเท่าไร แด๊ดดี้ลืมตัว เหยียบซะห้าสิบกว่า ในขณะที่สปีดลิมิทแค่ สามสิบห้า โอ้ว โนว รถตำรวจผ่านมาพอดี โดนเลย แม่นะโมโหจริง ๆ แต่ก็ไม่อยากทำให้เสียเรื่อง ก็เลยปล่อยเลยตามเลย
ไปถึงมอลล์ ก็ไปหาไรกินกันอันดับแรก เสร็จแล้ว แด๊ดดี้กับพี่สาวหนูก็ไปตัดผม แม่เลยเข็นหนูออกไปเดินดูโน่นนี่ แล้วก็เห็น ny&c กำลังเซลล์กระหน่ำเลย เข็นหนูไปไม่ยั้ง หนูน่ารักมาก ไม่โวยวายเท่าไร ยอมให้แม่เลือกเสื้อผ้า แถมยอมให้ลองด้วยนะ มีอะแหะ ๆ นิดหน่อย แต่ก็ไม่มีร้องไห้โวยวายอะไร จากนั้นก็ชำระค่าเสียหายแล้วออกมาหาแด๊ดกับพี่คิมของหนู แล้วเราก็กลับบ้านกัน

ระหว่างกลับบ้าน แม่อยากเอาของไปคืนที่ เบบี้อาร์อัส เลยให้แด๊ดดี้แวะหน่อย และก็ช็อปของให้หนูต่อ แม่ได้จุกยางสำหรับกัดเวลาฟันขึ้นมาให้หนูด้วยน้า แต่หนูดันใช้ไม่เป็นซะนี่ เห้อ ลูกนะลูก ช่วงแม่ไปเดินในอาร์อัส หนูอยู่กับแด๊ดและพี่คิมในรถ งอแงพอควร แด๊ดเลยอุ้มหนูมานั่งด้วย พอแม่กลับมา แม่ก็รับช่วงต่อ แล้วก่อนรถจะออกตัว แม่ก็แค่เอาผ้าปูในคาร์ซีท แล้ววางหนูลง จนกลับมาถึงบ้าน เราก็เอาของพร้อมหนูเข้าบ้าน แม่ก็ยังให้หนูนอนอยู่ในคาร์ซีท แล้วก็เก็บข้าวของเข้าที่ แต่ก็เดินมาดูหนูเป็นระยะ ๆ จากนั้น ตอนล้างพวกถ้วยช้อนที่ซื้อมาให้หนู แม่ได้ยินเสียงหนูร้อง แต่ไม่ได้ดังอะไรมากมาย เหมือนกับต้องการจะออกจากคาร์ซีท แป๊บนึงแม่ก็เดินไปดู แล้วแม่ก็ตกใจมากเลย เพราะหนูลงไปนอนอยู่กับพื้น ทำหน้าตกใจด้วย แม่รีบวิ่งไปอุ้มหนูขึ้นมา ใจแม่ตกไปอยู่ตาตุ่ม โกรธตัวเองที่สะเพร่า ไม่ยอมเอาหนูออกจากคาร์ซีทไปนอนเล่นที่อื่นก่อน แม่กอดหนูแน่น คิดว่าหัวหนูคงจะกระแทกปูนด้วย ตอนนั้นกลัวมากว่าหนูจะเป็นอะไร แม่ขอโทษนะคะ แม่สัญญาว่าจะดูแลหนูให้ดีมากกว่าเดิม จะไม่สะเพร่าทำอะไรแบบนี้อีกแล้ว แม่เสี่ยงที่จะสูญเสียหนูไปไม่ได้ คิดไม่ออก ถ้าเกิดอะไรขึ้นกับหนูแล้วชีวิตแม่จะอยู่อย่างไร โอ้ย คิดแล้วน้ำตาเอ่อ

แม่ป้อนดินเนอร์ให้หนูจากนั้นก็อาบน้ำและก็เอาหนูนอน เด๋วพรุ่งนี้ตื่นมาเราคงได้มีอะไรคุยกันนะลูก คืนนี้หนูนอนหลับฝันดีนะคะ

แม่รักหนูมาก มากขนาดที่ไม่คิดว่าแม่จะรักใครได้เท่านี้ใจชีวิตนี้

แม่
(เสาร์ที่ 24 พ.ค. 08)