อัลตร้าซาวด์รอบสองพร้อมตรวจน้ำตาล

ตอนแรกว่าจะอัพเดทเรื่องงานวันเกิดจิม แต่ดันมีอะไรให้ไม่สบายใจนิดหน่อย เลยข้ามไปดีกว่า และก็มาอัพเรื่องเบบี้ต่อ

เมื่อวานนี้ไปทำอัลตร้าซาวด์รอบสองมาค่ะ พร้อมกับตรวจน้ำตาลไปพร้อมกัน
วันนั้น เรามีอาการไม่ค่อยดี เนื่องจากท้องเสียมาได้สองวันแล้ว จากการกินน้ำพริกแจ่วที่ทำกินเอง (อยากมาก ๆ ) คิดว่าเป็นเพราะกินเผ็ด เลยทำให้ท้องเสีย แต่เราไม่ได้ทำเผ็ดมากเลยนะ เพราะรู้ว่า กินเผ็ดทีไรจะท้องเสียทุกที
ตื่นมาตอนเช้า ก็เตรียมตัวไปทำงาน ด้วยความที่ท้องเสีย เลยไม่กล้ากินอะไรมาก เลยคว้ากล้วยหอมมากินหนึ่งลูก คิดว่าจะช่วย แต่ก็ยังมีปัญหาอยู่ประปราย แล้วเราก็จิบเกเตอร์เรท เรื่อย ๆ ตลอดวัน ไม่อยากให้ดีไฮเดรท พอเสร็จงาน กลับมาบ้าน ก็ต้มไข่กินไปสองฟอง แล้วก็เอนหลังหน่อย เสร็จแล้วก็มาออนไลน์ คุยกับฝน ณ ฮอลแลนด์ และก็พี่ปุ้ยนิดหน่อย จนได้เวลาเดินทางไปพบหมอ (2.30 pm เวลานัด บ่ายสามโมง)

จิมมารับที่บ้านแล้วก็ไปออฟฟิศหมอพร้อม ๆ กัน แต่คราวนี้เราไม่ได้ไปที่เดิม ที่เคยไป เพราะออฟฟิศที่เราไปพบหมอทุกที จะไม่มีเครื่องอัลตร้าซาวด์ เลยเปลี่ยนเป็นอีกที่ ที่ใกล้บ้านกว่า และก็ติดกับโรงพยาบาลที่เราจะคลอดด้วย
ถึงแม้จะมีอาการไม่ค่อยดี แต่เราก็ค่อนข้างร่าเริง ด้วยความที่อยากให้ถึงวันนี้เร็ว ๆ ตื่นเต้น จะได้เห็นซะทีว่าลูกเราเป็นผู้หญิงหรือผู้ชาย และก็ตื่นเต้นเรื่องผลตรวจน้ำตาลด้วย

ไปถึงออฟฟิศก่อนเวลาเล็กน้อย ก็ไปติดต่อ แล้วก็ได้เอกสารมากรอกนิดหน่อย จากนั้นเจ้าหน้าที่ก็ให้ กลูโคล่า (เป็นเครื่องดื่มกลูโคส ที่ว่าที่คุณแม่จะต้องดื่มก่อนตรวจน้ำตาล) เราก็เอามาดื่ม (รสชาติไม่แบ๊ดเหมือนที่ใคร ๆ ว่าเลย แอบบาดคอเล็ก ๆ แต่โอเคค่ะ) และดื่มหมดภายในเวลา 7 นาทีโดยประมาณ (เครื่องดื่มกลูโคสนี่ต้องดื่มให้หมดภายในเวลา 5-10 นาที) จากนั้นเราก็แจ้งเจ้าหน้าที่ แล้วก็นั่งรอต่อไป อีกไม่ถึง 20 นาทีต่อมา ก็มีเจ้าหน้าที่มาเรียกเข้าห้อง เราสองคนก็ไป

พอถึง เจ้าหน้าที่คนเดิม ก็บอกให้เราไปเก็บฉี่ เหมือนทุกครั้งที่ไปพบหมอ ก็จะต้องเก็บฉี่เพื่อตรวจนู่นนี่ จากนั้นเราก็กลับมารอหมอในห้องตามเดิม ผ่านไปสิบนาที ก็ยังไม่เห็นหมอเดินมา แต่เราก็ไม่ซีเรียส นั่งคุยกับจิมไปปกติ ในใจก็จดจ่ออยู่กับเรื่อง จะได้อัลตร้าซาวด์ และเวลาก็ผ่านไปอีกสิบนาทีได้ เจ้าหน้าที่ก็เดินมาวัดความดัน แล้วก็บอกว่า alittle bit high but don't worry its just because of glucose เราก็ไม่ได้อะไร

จากนั้นจิมก็บอกเจ้าหน้าที่ว่า วันนี้หมอจะทำอัลตร้าซาวด์อีกรอบให้เราใช่มั้ย เค้าก็อ้าวเหรอ ๆ แล้วก็เดินออกไปถามหมอ คุณหมอก็เดินตาลีตาเหลือกเข้ามา ถามว่า วันนี้เรามีนัดทำอัลตร้าซาวด์กันเหรอ เราก็บอกใช่ หมอเป็นคนบอกเอง หมอบอกจำได้ แต่ว่าแค่ดูเพศเบบี้ไม่ใช่เหรอ เราก็อืม ใช่ เค้าก็เลยบอกว่า ก็นั่นน่ะสิ แค่ดูเพศเบบี้ ไม่จำเป็นต้องทำฟูลอัลตร้าซาวด์ จากนั้น หมอออกไปเตรียมอะไรซักอย่าง แล้วกลับมาพร้อม กับเครื่องอัลตร้าซาวด์ แต่ ณ เวลานั้นเราบอกไม่ถูกเหมือนกัน ว่ารู้สึกยังไง แต่ดูเหมือนหมอไม่ค่อยอยากทำให้ หรือว่าแกรีบยังไงก็ไม่รู้ เสร็จแล้วหมอก็ดึงที่รองขาออก แล้วให้เราเอนนอนบนเตียง เพราะจะทำอัลตร้าซาวด์ให้ แล้วเราสองคนก็ได้เห็นหน้าลูกอีกครั้ง ตาเราก็จ้องหน้าจอตลอด ฟังหมอบรรยายไปด้วย ว่าอะไรอยู่ตรงไหน แต่ข่าวดีคือ ตอนนี้เบบี้กลับหัวเรียบร้อยแล้ว ขามาอยู่ใต้เสื้อในเราเลยล่ะ หัวก็อยู่ในที่ที่ควรอยู่ แต่ข่าวร้ายคือ ไม่สามารถเห็นเพศของลูกได้เหมือนเดิม คือท่าที่เค้านอนเนี่ย ทำให้มองไม่เห็นเพศ แต่ที่ทำให้เราเศร้าไปกว่านั้น คืออย่างที่บอกว่า ดูเหมือนหมอรีบ ๆ ทำให้เสร็จตั้งแต่แรกน่ะ เพียงแค่ไม่ถึงห้านาที หมอก็บอกว่า sorry guys, we can't find out เรารู้สึกว่า หมอยังไม่พยายามอะไรเลย แค่กลิ้ง ๆ ไอ้เครื่องมือไปมาไม่นาน หมอก็หยุดแล้ว

เราสองคนก็เศร้าไปตามระเบียบ โดยเฉพาะเรา ไม่อยากจะคุยอะไรอีกเลย จากนั้น หมอก็มาวัดหน้าท้อง ว่าขนาดปกติมั้ย เสร็จแล้วก็ถามว่า is everything ok? any question? อะไรทำนองเนียะ เราก็ตั้งใจจะบันทึกว่า ตอนนี้ลูกเราน้ำหนักเท่าไร กว้างยาวเท่าไรแล้ว ก็เลยถามหมอ แต่คำตอบที่ได้มาคือ Oh! don't worry everything is fine!!! เราก็อ้าว แล้วก็มองหน้าจิม หมอเลยบอกว่า ur baby is in perfect size อะไรทำนองนั้น แล้วก็ปิดการสนทนา เรายังอ้าปากค้างอยู่เลย คือมีคำถามอยากจะถามอีกเยอะแยะ เลยไม่ได้ถาม แต่ก็มาคิดเองว่าทำไมหมอเค้ารีบอะไรนักหนา เราเสียเงินมา ให้เวลาเราแค่นี้เองเหรอ เราถามอะไรก็ไม่ได้คำตอบที่ต้องการ พอออกมาจากห้องหมอ หมอก็บอกเพิ่มเติมว่า เราต้องกลับไปเทคยาตัวเดิมนะ (antibiotic ตัวเดิม ที่เรากินแล้วทำอะไรไม่ได้เลยน่ะค่ะ หมอให้เหตุผลว่า ตัวที่เปลี่ยนให้ ยูเทคแล้ว ยังมีอินเฟคอยู่ เลยต้องกินตัวนั้น) โอ้ย ๆ เลยกลายเป็นดีเพรสไปใหญ่เลย แต่ก็ต้องทำ เพราะหมอสั่ง พอเสร็จก็กลับบ้าน

พอเดินออกจากออฟฟิศหมอ เราเริ่มพูดเลยว่า เราไม่แฮปปี้มาก ๆ กับการเร่งรีบของหมอวันนี้ จิมก็เห็นด้วย แล้วก็บ่นกันมาตลอดทางในรถ ว่าทำไมหมอแย่อย่างนี้วันนี้ เราไม่เคยรู้สึกคอมฟอร์ทเทเบิลกับหมอคนนี้เลยตั้งแต่วันแรกที่ไปหา รู้สึกตลอดว่า เค้าเหมือนรีบ ๆ ตลอด แต่เหตุการณ์วันนี้ เราถือว่าแย่ที่สุด :( จิมคงเห็นว่าเราดีเพรสสุด ๆ เลย พาไปดินเนอร์ที่ cheese cake factory เราไม่ได้กินอะไรมาก สั่งแค่แอพฯ ไปสองอย่าง (นี่คือไม่ได้กินมากนะ ฮา ๆๆๆ) แต่ก็กินไม่หมดนั่นแหละ ต้องแพ็คกลับมาบ้านด้วย แล้วก็ต่อด้วย white chocolate rasberry truffle มากินต่อในรถหนึ่งชิ้น เป็นอันดีขึ้นหน่อยนึง

ตอนนี้ยังไม่รู้ว่าผลน้ำตาลเป็นยังไง เจ้าหน้าที่บอกว่า ถ้ามีปัญหาอะไร จะติดต่อมา แต่ก็ไม่เห็นติดต่อกลับมา เลยเดาว่าปกติ หรือผลอาจจะยังไม่ออก? ก็ไม่รู้เหมือนกัน ได้แต่ภาวนาให้เป็นปกติทุกอย่าง ส่วนเรื่องเพศของลูกนี่ ก็คงจะได้ลุ้นไปยันคลอดเลยล่ะนะคะ ไม่ซีเรียสแล้ว ส่วนเรื่องหมอนี่ เด๋ววันนี้จะคุยกับจิม ว่าจะเปลี่ยนหรือไม่เปลี่ยนยังไง เล่าให้เพื่อนร่วมงานคนที่ท้องเหมือนกัน เค้าก็ให้เบอร์หมอของเค้ามา เจ้านายก็ให้กำลังใจว่า หมออาจจะเจอรัฟเดย์มาทั้งวัน เราก็อ้าว แต่ก็ไม่ควรที่จะมาทำอย่างนี้กับเราซึ่งเป็นคนไข้ของเค้านี่นา เห้อ แล้วยังไง จะมาอัพเดทเพิ่มเติมละกันค่ะ